Een vleugje paradijs

De heren Allan en Julius, hoofdpersonages uit het boek 'de honderdjarige man die terugkwam om de wereld te redden', inspireerden ons om op safari te gaan in een nationaal park. Omdat Tanzania te ver uit de buurt ligt en Nepal best ook wel een uitgebreid aanbod aan nationale parken heeft, besloten we om er hier eentje te bezoeken. Google liet ons verstaan dat Bardia Nationaal Park in het Zuid-Westen van Nepal wel eens de moeite waard kon zijn. Na een busrit van 14 uur en een riksawritje van een minuut of dertig kwamen we in de vroege ochtend bij Bardia Homestay aan. Meteen werden we hartelijk ontvangen door Sonja en Budhi, een Nederlands Nepalees koppel en tevens gastvrouw en -heer van dienst. 

Van bij aankomst werden we overweldigd door het warme en gezellige karakter van de homestay. Volledig in de lijn van het voorafgaande mailverkeer stonden Sonja, Budhi en hun team steeds klaar om ons op een gezapige manier van de beste service te voorzien. Het paradijselijk gevoel in de fruitige binnenplaats / tuin, de netheid van de gezellige kamer, het gezamenlijke avondmaal rond het traditionele kampvuur, het enthousiasme van onze Nieuw Zeelandse buren, het immer lekkere eten en de vele tasjes zwarte thee zorgden voor een relaxed sfeertje om bij weg te dromen. Denk hier aangename zomertemperaturen bovenop en het ideaalplaatje is compleet.

Het relaxte karakter van onze verblijfplaats ruilden we dagelijks in voor een portie avontuur. Zo trokken we samen met gids en een Zwitserse medereizigster het nationaal park in op zoek naar een glimp wildlife. De omgeving in het park sprak reeds tot de verbeelding. Hoge loofbomen, lianen, bamboe, massa's varens, hoge grassen en prachtig krullende stroompjes en rivieren zorgden voor een jungle-achtig kader. Een prachtdecor om gewapend met bamboestok op verkenning te gaan. Stilzwijgend en steeds op onze hoede voor loslopend wild, volgden we braaf de voetsporen van onze gids. Af en toe hielden we halt om ons te verschuilen in wat struikgewas of op een uitkijktoren en zo de omgeving te begluren. Een krokodil nam de eer op zich om als eerste geschrapt te worden van ons wensenlijstje. Nadien volgden de neushoorn, otters, een rivierkrab, de kingfisher (prachtig blauwe vogel), een reuzen hagedis, dansende pauwen en een schuchtere bambi. Wat een beleving!

Fiets- en wandeltochtjes doorheen de wijde omgeving van het platteland ontnamen ons de spanning van een tijgerontmoeting en brachten op hun beurt mooie momenten. Voor we het goed en wel wisten liepen we hand in hand over het lokale marktje met een babbelgrage studente van de plaatselijke school. Even later kregen we een kommetje noedels geserveerd bij haar thuis. Op andere bewonderenswaardige momenten liepen we langsheen prachtige velden mosterdzaad, groetten we een bus schoolkinderen of vergaapten we ons aan de schoonheid van een nabijgelegen rivier. Twee ochtenden bonden we onze loopschoenen aan om dit alles in sneltempo te herbeleven en onze kilometerteller aan te zwengelen.

Een nachtje slapen in een eenzame boomhut in het community forest deed ons van tevoren wegdromen. Na anderhalf uur stappen in het dicht beboste woud bereikten we de gezellige stek. Budhi en de parkwachter gaven ons nog enkele handige tips en wuifden ons ietwat later uit. We installeerden ons bedje (lees: we legden een laken op de aanwezige matrasjes) in de slaapruimte en genoten van de zalige rust op het verandagedeelte. Een open platform voorzien van rieten tafeltje en stoeltjes, ideaal om weg te dromen bij de bosrijke omgeving en een boek te lezen. Enkele pagina's later kwam een man van de homestay aangewandeld met een rugzak vol plezier. Een grote pot heerlijke pasta, een kan warme thee, een setje kaarsjes, zaklamp en slaapzakken werden tevoorschijn getoverd. Even later (toen de man weer was verdwenen) genoten we met volle teugen van een romantisch diner op toplocatie. De bijhorende zonsondergang deed het beste vermoeden voor de ochtend nadien. What goes down, must go up en daar kwam de zon in de vroegte weer piepen. De mistsluiers verlieten het toneel en gaven ons opnieuw kijk op al die natuurlijke pracht. De chapati omelet smaakte nooit beter als toen.

Kortom, 6 dagen puur genieten op een toplocatie in topgezelschap. Onze trip naar Bardia was meer dan de moeite waard, een echte aanrader.